2. (наткнувшись на колючее, получить повреждение) наколо́ться; напоро́ться;
каро́ва ~бі́лася на сук — коро́ва напоро́лась (наколо́лась) на сук;
◊ п. ў лю́дзі — проби́ться в лю́ди;
не п. — не проби́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прабі́цца, ‑б’юся, ‑б’ешся, ‑б’ецца; зак.
1. Прабрацца праз што‑н. з цяжкасцю, пераадольваючы перашкоды. Люба чула, што гаварылі конныя чырвонаармейцы, і старалася прабіцца да іх праз натоўп.Чорны.Прамень сонца прабіўся ў каюту праз вузкую шчыліну, весела затрапятаў на асколку шкла, што ляжаў на падлозе.Гамолка.
2. Выступіць на паверхню. Калі пушок прабіўся над губою І ў сны прыйшло дзявочае імя, Я ні аб чым не раіўся з табою, матуля адзінокая мая.Грахоўскі.//перан. Праявіцца, выявіцца (пра пачуцці, перажыванні і пад.). Мне стала горача — праз крыўду прабілася дурная рэўнасць.Савіцкі.
3. Захаваць здольнасць біцца на працягу якога‑н. часу (пра сэрца, артэрыі і пад.). Сэрца прабілася дзесяць мінут.
4.Разм. Біцца некаторы час.
5.Разм. Пражыць да якога‑н. часу, пераадольваючы цяжкасці, пракідацца. Суцяшаюць маму хлопцы: — Мы вясной усё здабудзем! — Як прыгрэе добра сонца, пойдзем зноў тады мы ў людзі. Нам абы зіму прабіцца!Дубоўка.— А як ты адна, калі бацька жыў, была? Ты ж упраўлялася з усім? Так і без мяне праб’ешся.Мележ.
•••
Не прабіцца — аб вялікай цеснаце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прабі́цца
1. dúrchdringen*vi; dúrchschimmern vi, schímmern vi (церазшто-н. durch A) (абпромніі г. д.); sich dúrchhauen*, sich dúrchschlagen* (вайск.);
прабі́цца праз нато́ўп sich durch die Ménge drängen; sich (D) den [éinen, séinen] Weg durch die Ménge báhnen;
2.перан. sich dúrchsetzen; sich (D) Bahn bréchen* (пракласцісабедарогу); sich (D) Géltung verscháffen (дамагчысяпрызнання);
3.разм. (прамучыццанадчым-н.) sich (áb)plágen, sich ábrackern (mit D);
4. (прарасліны) (áuf) spríeßen*vi (s), heráuskommen*vi (s)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прабіва́ццагл.прабіцца
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
павыбіва́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.
Выбіцца, прабіцца на паверхню — пра ўсё, многае.
Дзе-нідзе ўжо павыбівалася першая траўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)