по́дпіс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. по́дпіс по́дпісы
Р. по́дпісу по́дпісаў
Д. по́дпісу по́дпісам
В. по́дпіс по́дпісы
Т. по́дпісам по́дпісамі
М. по́дпісе по́дпісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. падпісаць.

2. Надпіс пад чым-н, над чым-н.

П. пад карцінай.

3. Прозвішча, напісанае ўласнаручна.

Паставіць п. і дату.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́дпіс, -су м., в разн. знач. по́дпись ж.;

п. дакуме́нта — по́дпись докуме́нта;

уласнару́чны п. — собственнору́чная по́дпись;

за ~сам і пяча́ткай — за по́дписью и печа́тью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́дпіс, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падпісваць — падпісаць (у 1 знач.).

2. Прозвішча, напісанае ўласнаручна пад якім‑н. тэкстам, малюнкам, карцінай і пад. для пацвярджэння свайго аўтарства або згоды з чым‑н. Гэта была... заява. Кароткая. «... Прашу прыняць мяне і ўвесь мой інвентар у калгас». Тады — подпіс: «Ждановіч Міхаіл Селівестравіч». Брыль. Паставіўшы подпіс і дату, Алік прачытаў напісанае ўсё з пачатку. Кулакоўскі. Размашысты подпіс гаварыў пра тое, што чалавек з упэўненасцю сведчыў складзеную для яго па ўсёй форме паперу. Асіпенка.

3. Надпіс над чым‑н., пад чым‑н. [Чыкуноў:] — Прыйдзецца і схему [канструкцыі] перачарціць, і подпіс зрабіць іншы. Васілёнак. У думках [Рыгор] перагарнуў старонкі падручніка, усплыў у памяці і малюнак з подпісам. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дпіс м Únterschrift f -, -en;

за по́дпісам mit der Únterschrift; unterzéichnet;

паста́віць по́дпіс Únterschrift léisten;

збіра́ць по́дпісы Únterschriften sámmeln;

по́дпісы пад зваро́там Únterschriften für éinen Appéll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подпіс, аўтограф

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

падпіса́ць, -ішу́, -і́шаш, -і́ша; -ішы́; -і́саны; зак.

1. што. Пацвердзіць, заверыць, паставіўшы подпіс.

П. загад.

П. дагавор (заключыць яго).

2. што. Прыпісаць пад чым-н.

П. некалькі радкоў.

3. што. Зрабіць які-н. надпіс, паметку на чым-н.

П. сшытак.

4. каго (што) на што. Уключыць у лік падпісчыкаў.

П. каго-н. на часопіс.

|| незак. падпі́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падпіса́нне, -я, н. (да 1 знач.), падпі́сванне, -я, н. (да 1—3 знач.), падпі́ска, -і, ДМ -сцы, ж. (да 4 знач.) і по́дпіс, -у, м. (да 1 знач.).

Падпісанне дагавора.

Падпісванне сшытка.

Падпіска на газеты.

Даць дакумент на подпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уласнару́чны, -ая, -ае.

Напісаны ўласнай рукой.

У. подпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

параспі́свацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Распісацца — пра ўсіх, многіх або паставіць подпіс пад усім, многім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пяча́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Тое, што і пячаць.

Засведчыць подпіс пячаткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)