плю́хаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Тое, што і плюхацца (у 1 і 3 знач.).

2. што і чаго. Рэзкім рухам выліваць (разм.).

П. ваду ў цэбар.

|| аднакр. плю́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. плю́ханне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плю́хаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. плю́хаю плю́хаем
2-я ас. плю́хаеш плю́хаеце
3-я ас. плю́хае плю́хаюць
Прошлы час
м. плю́хаў плю́халі
ж. плю́хала
н. плю́хала
Загадны лад
2-я ас. плю́хай плю́хайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час плю́хаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плю́хаць несов.

1. в разн. знач. плеска́ть; (выливать с шумом — ещё) бу́хать;

2. (издавать звук, взметнув в воде вверх) вспле́скивать; плеска́ть;

3. ли́ться, хлеста́ть;

4. прост. (падать в грязь, воду) шлёпаться, плю́хаться, плю́хать;

5. прост. (ударять) шлёпать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да плюхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́хаць разм (hín)plúmpsen vi (s); wáten vi (s) (па вадзе, па гразі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Плю́хаць 1 ’падаць з шумам’ (ТСБМ), плю́хнуць ’упасці ў ваду’ (Бяльк.), плю́хацца ’падаць, шлёпацца ў ваду, гразь з пляскам’, ’перамяшчацца, рухацца ў вадзе, балоце’ (ТСБМ), плю́хаць ’удараючы па вадзе, рабіць плёскат, пляск’ (Шат.), хоць апошняе можа ўзыходзіць і да плёхаць (гл.). Побач з гэтым у плю́хаць, плю́хацца развіваецца значэнне ’плёскацца’, ’боўтацца па гразі’ (Шат.), ’пералівацца праз край’, ’ударацца аб што-н.’, ’купацца, мыцца, распырскваючы ваду’ (ТСБМ); адпаведна плю́х! — пра выліванне: нясуць, а іш шайкі плюх, плюх на мост (мсцісл., Нар. лекс.), альбо плюх (параўн.: плюх вады яму ў вочы!) замяняе плюсь ’тс’ (Бяльк.). Сюды ж: плю́хнуць ’упасці ў ваду’ (Бяльк.) ’ударыць’ (Жд. 1), ’лінуць’ (смарг., ваўк., Сл. ПЗБ), параўн. укр. плю́хати, плю́хнути ’плёскаць; падаць з шумам’, рус. плю́хать, плю́хнуть, польск. pluchać ’тс’, балг. плю́(х)вам, плю́хна ’даваць аплявуху; упасці на зямлю’. Да прасл. *plʼux‑ati < *plʼusk‑a‑ti, гл. плю́скаць.

Плю́хаць 2 ’хлюпаць’, ’ісці (аб працяглым дажджы)’, плюхце́ць ’тс’ (ТСБМ), плюхчэць ’падаць вялікімі кроплямі’ (Нас.). Да прасл. *plʼux‑t‑ě‑ti, якое з і.-е. *pleu̯‑sk‑ ’імжэць, імгліць’. Гл. папярэдняе слова; да словаўтварэння параўн. ды́хаць/дыхце́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плёхаць несов., см. плю́хаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплеска́ться заплю́хаць, пача́ць плю́хаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паплю́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Плюхнуць некалькі разоў; плюхаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Плюхаць злёгку або час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)