Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
па́шчаж., разг., прям., перен. пасть; зев м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́шча, ‑ы, ж.
Рот звера, рыбы. Кракадзіл задрыгаў целам і зрабіўся нерухомы .. з нагою хлопчыка ў пашчы.Маўр.На паперы з’яўляецца воўк — пашча ашчэрана, хіб натапыраны, хвост як палена.Васілевіч.Сабака кінуўся на .. [Сцёпку], ашчэрыўшы ікластую пашчу.Хомчанка.//Разм.зневаж. Вялікі і непрыгожы рот чалавека. І сала і хлеб прападалі ў пашчы Касперыча.Колас.//перан. Цёмнае паглыбленне ў чым‑н. Электраплавільная печ прыняла метал, і Міхал сам, замест падручнага, узяўся кідаць у яе вогненную пашчу стальныя брыкеты.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́шчаж Ráchen m -s, -, Maul n -s, Mäuler;
во́ўчая па́шчаанат, мед Wólfsrachen m
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Па́шча ’рот звера, рыбы’ (ТСБМ). Укр.па́шча ’ляпа, зяпа’. Бел.-укр. ізалекса. Утворана пры дапамозе суфікса ‑tʼа ад назоўніка pas‑tь ’пастка’ (першасная форма pad‑tь) < pasti > па́даць, упа́сці (гл.), параўн. рус.про́пасть ’прорва, бездань’, паўн.-сіб.пащь ’пастка на пясца’. Гл. таксама па́стка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зя́па, -ы, мн. -ы, зяп, ж. (разм.).
Рот звера, рыбы; пашча; таксама (груб.) пра рот чалавека.
Заткні зяпу!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клыка́сты, ‑ая, ‑ае.
З вялікімі клыкамі. Клыкастая пашча ваўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́па, -ы, мн. -ы, ляп, ж.
1. Тое, што і пашча.
Л. воўка.
2.перан. Цёмнае паглыбленне ў чым-н.
Пхаць снапы ў ляпу малатарні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кракадзі́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Буйны паўзун з тоўстай панцырнай скурай, які водзіцца ў вадаёмах трапічных краін.