Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пахо́дныв разн. знач. похо́дный;
~ная ку́хня — похо́дная ку́хня;
~ная амуні́цыя — похо́дное снаряже́ние;
~ная кало́на — похо́дная коло́нна
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пахо́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паходу, уласцівы яму; такі, які бывае ў паходзе. Была нават свая паэзія і хараство ва ўсёй гэтай бязладнай абстаноўцы ваеннага паходнага жыцця.Колас.Ішла нястройнымі паходнымі калонамі пяхота.Мележ.Байцы Чырвонай Арміі Ідуць паходным маршам.Купала.// Прызначаны для паходу. Паходная палатка. □ Шафёр сеў на пяньчук і стаў моўчкі завязваць свой паходны мяшок.Кулакоўскі.Малым прысніўся дзіўны сон, Што нехта, ў шынялі паходным, Прыйшоў, як бацька, сеў на ўслон І стаў пытаць пра ўсё лагодна.Танк.
2. Які бывае, знаходзіцца пры войску, экспедыцыі і пад.; перасоўны. Паходны шпіталь. Паходная радыёстанцыя. □ На дзядзінцы дымілася паходная кухня, а каля яе стаялі салдаты з медзянымі кацялкамі.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пахо́дная амуні́цыя Márschausrüstung f -, -en, Márschgepäck n -(e)s, Félduasrüstung f;
пахо́дная ку́хня Féldküche f -, -n; Gúlaschkanonne f -, -n (разм);
пахо́дны шпіта́ль Féldlazarett n -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пахо́д¹, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Перамяшчэнне войск або флоту з якой-н. мэтай.
Полк выступіў у п.
2. Ваенныя дзеянні супраць каго-н.
Крыжовыя паходы.
3. Арганізаванае падарожжа ці далёкая прагулка, а таксама наогул сумесны рух групы асоб з пэўнымі мэтамі, заданнямі.
Турысцкі п.
П. па месцах баявой славы.
4. Арганізаванае або загадзя намечанае наведванне чаго-н.
Калектыўны п. у кіно.
|| прым.пахо́дны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).
Ісці паходным маршам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
*Пахо́дны, похо́дны ’прыдатны, выгодны’ (ТС), драг.походно́ ’зручна, добра, выгодна для хадзьбы’ (Клім.). Узыходзіць да прасл.xodьnъ(jь): славен.hȏden ’лёгкі на ногу, ходкі’, чэш.chodný, в.-луж.khódny, н.-луж.chódny, польск.chodny ’ходкі’, балг.ўре́миту й ходну ’самы час ісці’, — якое пазней кантамінавала з poxodъ ’паход, выхад, гулянне’.