патро́н

‘гільза; частка электрычнага прыстасавання, куды ўкручваецца лямпачка; у такарным станку’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. патро́н патро́ны
Р. патро́на патро́наў
Д. патро́ну патро́нам
В. патро́н патро́ны
Т. патро́нам патро́намі
М. патро́не патро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

патро́н

‘апякун; гаспадар фірмы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. патро́н патро́ны
Р. патро́на патро́наў
Д. патро́ну патро́нам
В. патро́на патро́наў
Т. патро́нам патро́намі
М. патро́не патро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

патро́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытным Рыме: асоба, якая брала пад сваю апеку бедных.

2. Гаспадар прадпрыемства, фірмы.

3. перан. Заступнік, абаронца (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патро́н¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Гільза з капсулем, зарадам і куляй (або шротам).

Баявыя патроны.

2. Полая трубка, цыліндр для ўсталявання чаго-н. у розных прыстасаваннях, прыборах (спец.).

|| прым. патро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патро́н I м., спец. патро́н

патро́н II м. (покровитель, хозяин) патро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патро́н​II спец. патро́н, -на м.;

боевы́е патро́ны воен. баявы́я патро́ны;

электри́ческий патро́н техн. электры́чны патро́н;

патро́н для руба́шки портн. патро́н для кашу́лі (саро́чкі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патро́н​I (покровитель, хозяин) патро́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патро́н ​1, ‑а, м.

1. Гільза з капсулем, зарадам і куляй або шротам. Шура адцягнуў затвор, загнаў патрон у канал ствала. Навуменка.

2. Частка электрычнага прыстасавання, куды ўкручваецца лямпачка. [Рабочы] прынёс і павесіў на цвік, убіты ў сцяну, шнур з электрычным патронам. Арабей.

3. У такарным і свідравальным станку — прыстасаванне для замацавання дэталі, якая апрацоўваецца. Іван замацаваў чарговую дэталь у патрон і ўключыў матор. Ваданосаў.

[Фр. patron.]

патро́н ​2, ‑а, м.

1. У Старажытным Рыме — асоба, якая брала пад сваю апеку і залежнасць свабодных, але бедных або непаўнапраўных грамадзян. // перан. Заступнік, абаронца. // У католікаў — святы, якога лічаць заступнікам і апекуном таго, хто носіць яго імя, або апекуном, абаронцам якога‑н. горада, абшчыны.

2. У капіталістычных краінах — гаспадар якой‑н. фірмы, прадпрыемства. // Разм. Непасрэдны начальнік у адносінах да сваіх падначаленых. [Мая] выпісвала і перакладала па тэме свайго патрона розныя весткі з замежных крыніц. Сабаленка.

[Ад лац. patronus — апякун.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрон

т. 12, с. 181

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

патро́н​I м

1. вайск Patróne f -, -n;

баявы́ патро́н schárfe Patróne;

халасты́ патро́н Plátzpatrone f;

бранябо́йны патро́н Pánzerpatrone f;

2. эл Fássung f -, -en; тэх Éinsatz m -es, -sätze

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)