патро́н 1, ‑а,
1. Гільза з капсулем, зарадам і куляй або шротам.
2. Частка электрычнага прыстасавання, куды ўкручваецца лямпачка.
3. У такарным і свідравальным станку — прыстасаванне для замацавання дэталі, якая апрацоўваецца.
[Фр. patron.]
патро́н 2, ‑а,
1. У Старажытным Рыме — асоба, якая брала пад сваю апеку і залежнасць свабодных, але бедных або непаўнапраўных грамадзян.
2. У капіталістычных краінах — гаспадар якой‑н. фірмы, прадпрыемства.
[Ад лац. patronus — апякун.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)