пасу́дзіна, -ы, мн. -ы, -дзін, ж.

1. Адзін прадмет посуду.

2. перан. Пра судна, лодку (разм.).

Пераплываць раку на старой пасудзіне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасу́дзіна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасу́дзіна пасу́дзіны
Р. пасу́дзіны пасу́дзін
Д. пасу́дзіне пасу́дзінам
В. пасу́дзіну пасу́дзіны
Т. пасу́дзінай
пасу́дзінаю		 пасу́дзінамі
М. пасу́дзіне пасу́дзінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пасу́дзіна ж. посу́дина; (для жидкости — ещё) сосу́д м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасу́дзіна, ‑ы, ж.

1. Асобны прадмет посуду, у які можна наліць, насыпаць ці пакласці што‑н. І раптам цешча перамянілася. Міску з крупнікам не сунула на стол, як заўсёды, а наадварот — паставіла яе беражліва, бы надзвычай крохкую дарагую пасудзіну. Б. Стральцоў. // Шкляны выраб, ёмістасць для хімічных рэчываў, лякарства і пад.

2. Разм. Судна, лодка, карабель. Лодка зрабіла імклівы наўкруг, вынеслася на сярэдзіну ракі. Я любаваўся, як увішна ўпраўляўся з пасудзінай рыбак. Чыгрынаў. Сілівону з цямна да цямна даводзілася вадзіць цераз раку старую сваю пасудзіну, збітую з дошак. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасу́дзіна ж Gefäβ n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

посу́дина пасу́дзіна, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

берасця́начка

‘пасудзіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. берасця́начка берасця́начкі
Р. берасця́начкі берасця́начак
Д. берасця́начцы берасця́начкам
В. берасця́начку берасця́начкі
Т. берасця́начкай
берасця́начкаю		 берасця́начкамі
М. берасця́начцы берасця́начках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жлу́кта

‘пасудзіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жлу́кта жлу́кты
Р. жлу́кта жлу́ктаў
Д. жлу́кту жлу́ктам
В. жлу́кта жлу́кты
Т. жлу́ктам жлу́ктамі
М. жлу́кце жлу́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

oilcan [ˈɔɪlkæn] n. маслёнка (пасудзіна для змазачнага масла)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бачо́к

‘пасудзіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бачо́к бачкі́
Р. бачка́ бачко́ў
Д. бачку́ бачка́м
В. бачо́к бачкі́
Т. бачко́м бачка́мі
М. бачку́ бачка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)