чыгу́н
‘пасудзіна’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| чыгу́н | чыгуны́ | |
| чыгуна́ | чыгуно́ў | |
| чыгуну́ | чыгуна́м | |
| чыгу́н | чыгуны́ | |
| чыгуно́м | чыгуна́мі | |
| чыгуне́ | чыгуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)