па́мятка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Кніжка, лісток з кароткімі настаўленнямі на які-н. выпадак, з кароткімі звесткамі пра каго-, што-н.

Скласці памятку турыста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́мятка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́мятка па́мяткі
Р. па́мяткі па́мятак
Д. па́мятцы па́мяткам
В. па́мятку па́мяткі
Т. па́мяткай
па́мяткаю		 па́мяткамі
М. па́мятцы па́мятках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

па́мятка па́мятка, -кі ж.;

па́мятка садово́ду па́мятка садаво́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́мятка ж. па́мятка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́мятка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Тое, што служыць напамінкам пра каго‑, што‑н. [Жанчына:] — Хаваю [дакументы]: мала што можа здарыцца. Не хачу, каб Людміла мяне ўпікнула, што не захавала памяткі аб бацьках. Васілевіч. Паміж пустак, балот Беларускай зямлі, На ўзбярэжжы ракі шумнацечнай, Дрэмле памятка дзён, што ў нябыт ўцяклі, — Удзірванелы курган векавечны. Купала. // Разм. Успамін, памяць аб кім‑, чым‑н. Курортнікі фатаграфаваліся на памятку аб паўдні, звычайна, гуртам. Хомчанка. Незабудкі, рамонкі, мядункі Ты ірвала на памятку мне. Журба.

2. Кніга або лісток з кароткімі звесткамі пра што‑н., з кароткімі настаўленнямі на ўсякі выпадак. Усім камісіям былі раздадзены памяткі. У іх пералічваліся пытанні, на якія трэба звярнуць асаблівую ўвагу пры праверцы. «Звязда». // Запіс таго, аб чым трэба помніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́мятка ж. Mérkblatt n -(e)s, -blätter (лісток); Táschenbuch n -(e)s, -bücher (кніжка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

памятка

Том: 23, старонка: 409.

img/23/23-409_2139_Памятка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Памята́ць тое ж, што і помніць (гл.), памя́тка, памятлі́вы, памяткі́, памяту́шчы. Дэрыват ад па́мяць з суф. ‑atʼ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Souvenír

[suvə-]

n -s, -s сувені́р, па́мятка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

relic

[ˈrelɪk]

n.

1) па́мятка старада́ўнасьці

2) рэлі́квія f.

•

- relics

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)