пало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Незамерзлае або ўжо расталае месца на ледзяной паверхні ракі, возера.

Конь праваліўся ў палонку.

2. Адтуліна, прасечаная ў лёдзе ракі, возера і пад.

Лавіць рыбу ў палонцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пало́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пало́нка
Р. Пало́нкі
Д. Пало́нцы
В. Пало́нку
Т. Пало́нкай
Пало́нкаю
М. Пало́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пало́нка пало́нкі
Р. пало́нкі пало́нак
Д. пало́нцы пало́нкам
В. пало́нку пало́нкі
Т. пало́нкай
пало́нкаю		 пало́нкамі
М. пало́нцы пало́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пало́нка ж.

1. (незамёрзшее место на ледяной поверхности реки, озера и т.п.) полынья́;

2. (прорубленное место во льду реки, озера и т.п.) про́рубь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Палонка (в.) 2/139 (к.); 8/62

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Палонка

т. 12, с. 14

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пало́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Незамерзлы або расталы ўчастак ледзяной паверхні ракі, возера, мора і г. д. У месцах асабліва быстрага цячэння або выхадаў цёплых крынічных вод застаюцца палонкі, якія не замерзнуць нават і ў суровыя зімы. Прырода Беларусі.

2. Дзірка, прасечаная ў лёдзе возера, ракі і г. д. Павольна, не спяшаючыся, бяруцца [сяляне] за справу. Прасякаюць палонкі, закідаюць невад. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пало́нка ж.

1. (незамёрзлы ўчастак) óffene Stélle auf dem veréisten Fluss [See], éine nicht zúgefrórene Stélle;

2. (дзірка ў лёдзе) Éisloch n -(e)s, -löcher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Палонка ’незамерзлы або расталы ўчастак ледзяной паверхні ракі, мора і г. д.’ (ТСБМ). Ад полы з суф. ‑онка (параўн. адносна словаўтварэння Сцяцко, Афікс. наз., 103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пало́нка Прасечаная ямка ў лёдзе (БРС). Тое ж па́наўка (Мсцісл. Юрч.), па́неўка (Зах. Бел. Др.-Падб.), па́ніўка, па́няўка, па́нюўка (Слаўг.), па́ніўка, па́ныўка (Смален. Дабр.).

□ в. Палонка Свісл., р. Палонка, р. Палане́йка Віц. (Рам. Мат.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)