пакпі́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пакплю́ пакпі́м
2-я ас. пакпі́ш пакпіце́
3-я ас. пакпі́ць пакпя́ць
Прошлы час
м. пакпі́ў пакпі́лі
ж. пакпі́ла
н. пакпі́ла
Загадны лад
2-я ас. пакпі́ пакпі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пакпі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пакпі́ць (з каго, чаго) сов. поиздева́ться (над кем, чем), пошути́ть зло (над кем, чем)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакпі́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

1. Сказаць з’едлівы жарт. Які майстар, такі і тавар, — паблажліва пакпіў Мікола. Новікаў. // з каго-чаго, (рэдка) над кім-чым і без дап. З’едліва пасмяяцца з каго‑, чаго‑н., паздзекавацца. З халасцяка можна пакпіць, можна паблажліва паляпаць яго па плячы; з жанчынай, калі ёй трыццаць год, пра замужжа не гаварыць. М. Стральцоў. [Савось] любіў падкрэсліваць сваю перавагу над іншымі, пакпіць, сказаць з’едліва, пакрыўдзіць. Гамолка.

2. Кпіць некаторы час. Хлопцы трохі пакпілі ды супакоіліся, а Іван усё моўчкі курыў. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакпі́ць verhöhnen vt, verspótten vt, spótten vi (з каго-н. чаго-н. über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

папаке́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., з каго-чаго.

Разм. Пакпіць, панасміхацца. Папакепліваць адзін з другога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашке́ліць

‘пакпіць з каго-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пашке́лю пашке́лім
2-я ас. пашке́ліш пашке́ліце
3-я ас. пашке́ліць пашке́ляць
Прошлы час
м. пашке́ліў пашке́лілі
ж. пашке́ліла
н. пашке́ліла
Загадны лад
2-я ас. пашке́ль пашке́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час пашке́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Падра́чыць ’падражніць’ (Сцяшк.) з польск. podręczyć ’памучыць каго-н., пакпіць над кім-н.’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашамбе́рыць

‘пасмяяцца, пакпіць з каго-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашамбе́ру ашамбе́рым
2-я ас. ашамбе́рыш ашамбе́рыце
3-я ас. ашамбе́рыць ашамбе́раць
Прошлы час
м. ашамбе́рыў ашамбе́рылі
ж. ашамбе́рыла
н. ашамбе́рыла
Загадны лад
2-я ас. ашамбе́р ашамбе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час ашамбе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падшамбе́рыць

‘крыху пагультаяваць; пакпіць з каго-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. падшамбе́ру падшамбе́рым
2-я ас. падшамбе́рыш падшамбе́рыце
3-я ас. падшамбе́рыць падшамбе́раць
Прошлы час
м. падшамбе́рыў падшамбе́рылі
ж. падшамбе́рыла
н. падшамбе́рыла
Загадны лад
2-я ас. падшамбе́р падшамбе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час падшамбе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паке́піць

‘пакпіць з каго-небудзь, чаго-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паке́плю паке́пім
2-я ас. паке́піш паке́піце
3-я ас. паке́піць паке́пяць
Прошлы час
м. паке́піў паке́пілі
ж. паке́піла
н. паке́піла
Загадны лад
2-я ас. паке́п паке́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час паке́піўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)