пазбы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пазбу́дуся пазбу́дземся
2-я ас. пазбу́дзешся пазбу́дзецеся
3-я ас. пазбу́дзецца пазбу́дуцца
Прошлы час
м. пазбы́ўся пазбылі́ся
ж. пазбыла́ся
н. пазбыла́ся
пазбыло́ся
Загадны лад
2-я ас. пазбу́дзься пазбу́дзьцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час пазбы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазбы́цца (каго, чаго) сов. изба́виться (от кого, чего); изжи́ть (что);

п. непрые́мнасці — изба́виться от неприя́тности

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазбы́цца, ‑збудуся, ‑збудзешся, ‑збудзецца; зак., каго-чаго і ад каго-чаго.

1. Збавіцца, вызваліцца ад каго‑, чаго‑н. Пазбыцца клопатаў. Пазбыцца памылак. □ Кожнаму хацелася пачуць больш дакладна: як будзе з зямлёю для сялян? Калі пазбудземся асаднікаў? Пестрак. Гэты жудасны малюнак стаіць у мяне перад вачыма, і я не магу ад яго пазбыцца. Жычка. Лес пасвятлеў, пабялеў і пазбыўся свае хмурай панурасці пад белаю чысцюткаю посцілкаю. Колас. // Пазбегнуць чаго‑н. Пазбыцца хочаш ты бяды і хочаш праўду бачыць вокам? Дубоўка.

2. Разм. Страціць што‑н. Пазбыцца спакою. □ Як старым-старым стаў Янка, Як пазбыўся сілы ўдалай, — Баяў байкі-казкі ўнукам. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазбы́цца

1. (збавіцца, вызваліцца) lóswerden* vt; sich befréien (ад каго-н., чаго-н. von D); beséitigen vt (устараніць);

2. (страціць) verlíeren* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нязбы́тны, -ая, -ае.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

Н. сум.

Нязбытная туга.

|| наз. нязбы́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазбыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да пазбыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Непазбы́ўны ’якога цяжка пазбыцца’ (Нас.), непазбы́ўна (Гарэц.). Да пазбыцца ’вызваліцца ад каго- ці чаго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

work off

а) пазбы́цца

б) адпрацава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Нязбы́тна ’неажыццявіма’ (Касп.). Да збыцца ’ажыццявіцца’; няма падстаў бачыць у ім запазычанне ці паўкальку з польск. niezbyty, niezbędny ’якога цяжка пазбыцца, пазбегнуць’ (Кюнэ, Poln., 81) па семантычных меркаваннях.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

глыбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Далёкія ад цэнтра населеныя пункты. / у вобразн. ужыв. Дагэтуль ён [мядзведзь] жыў сабе Недзе ў глыбінцы, Займаўся чым можна, Каб смутку пазбыцца. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)