пажава́ць, -жую́, -жуе́ш, -жуе́; -жуём, -жуяце́, -жую́ць; -жу́й; -жава́ны; зак., што.

Патрымаць у роце, разжоўваючы.

Пажуй і выплюнь.

П. сківіцамі (зрабіць жавальныя рухі сківіцамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пажава́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пажую́ пажуё́м
2-я ас. пажуе́ш пажуяце́
пажуе́це
3-я ас. пажуе́ пажую́ць
Прошлы час
м. пажава́ў пажава́лі
ж. пажава́ла
н. пажава́ла
Загадны лад
2-я ас. пажу́й пажу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час пажава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажава́ць сов.

1. пережева́ть, сжева́ть;

2. (нек-рое время) пожева́ть;

3. (испортить, жуя) изжева́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пажава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак.

1. што і без дап. Жаваць некаторы час. Заклейваючы папяросу,.. [Нахлябіч] доўга слініў паперу языком, пасля пажаваў яе. Чорны. // чым. Разм. Зрабіць некалькі жавальных рухаў. [Стары] паглядзеў на ваду, .. на лазнякі, на чыстае, як добрае шкло, неба і пажаваў сківіцамі: гэта ж ён, на Дняпры! Лупсякоў.

2. што, чаго і без дап. Разм. Паесці крыху. Схаваўшыся пад маладую разлапістую яліну, .. [Ядвіся] развязала хатулёк, без смаку пажавала адсырэлы хлеб. Асіпенка. Неўзабаве па свежых заечых слядах завіталі на лясную дарогу лісіцы. Не духмянага сена, вядома, пажаваць, а ў надзеі зайчацінай пажывіцца. Ігнаценка. — Конь вунь змарыўся. Няхай пажуе трохі. Якімовіч.

3. што. Разм. Сапсаваць, жуючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожева́ть сов. пажава́ць, (долго, неоднократно) папажава́ць, папажо́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажава́цца, ‑жуюся, ‑жуешся, ‑жуецца; ‑жуёмся, ‑жуяцеся; зак., чаго.

Разм. Уволю, многа пажаваць, паесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абжава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак., што.

Разм. Пажаваць збольшага, памяць зубамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажава́ны і пажо́ваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пажаваць (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажмя́каць

‘пажаваць што-небудзь, чаго-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пажмя́каю пажмя́каем
2-я ас. пажмя́каеш пажмя́каеце
3-я ас. пажмя́кае пажмя́каюць
Прошлы час
м. пажмя́каў пажмя́калі
ж. пажмя́кала
н. пажмя́кала
Загадны лад
2-я ас. пажмя́кай пажмя́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пажмя́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пажава́ны

1. пережёванный, сжёванный;

2. (испорченный жеванием) изжёванный;

1, 2 см. пажава́ць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)