падстаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. падстаўля́ю падстаўля́ем
2-я ас. падстаўля́еш падстаўля́еце
3-я ас. падстаўля́е падстаўля́юць
Прошлы час
м. падстаўля́ў падстаўля́лі
ж. падстаўля́ла
н. падстаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. падстаўля́й падстаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час падстаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падстаўля́ць несов.

1. в разн. знач. подставля́ть;

2. (пад што) подверга́ть (чему);

1, 2 см. падста́віць;

◊ ~ля́й кішэ́нь — держи́ карма́н ши́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да падставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак.

1. каго-што. Паставіць пад што-н.

П. таз пад кран.

П. ножку каму-н. (паставіць нагу так, каб аб яе спатыкнуўся ці ўпаў хто-н. іншы; таксама перан.: нядобрасумленнымі сродкамі перашкодзіць каму-н. у якой-н. справе; разм.).

2. што. Пасунуўшы, наблізіць.

П. крэсла госцю.

3. перан., каго-што. Пазбавіць усялякай аховы, зрабіць даступным для нападу.

П. фігуру пад удар.

4. каго-што. Паставіць узамен.

П. лічбу ў формулу.

|| незак. падстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. падстано́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подставля́ть несов., в разн. знач. падстаўля́ць;

подставля́ть ле́стницу падстаўля́ць драбі́ны;

подставля́ть ци́фры падстаўля́ць лі́чбы;

подставля́ть но́жку падстаўля́ць но́жку;

подставля́ть (свой) лоб падстаўля́ць (свой) лоб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надстаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да падстаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да падстаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстаўля́цца несов., страд. подставля́ться; подверга́ться; см. падстаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адпіра́ць ’занесці або завесіць што-небудзь’ (Шат.), гл. перці. Магчыма, балтыйскі семантычны ўплыў. Параўн. літ. atspìrti ’падпіраць, падстаўляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

narażać

незак. kogo/co падстаўляць каго/што; рызыкаваць кім/чым;

narażać życie — рызыкаваць жыццём

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)