падру́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падру́чны падру́чная падру́чнае падру́чныя
Р. падру́чнага падру́чнай
падру́чнае		 падру́чнага падру́чных
Д. падру́чнаму падру́чнай падру́чнаму падру́чным
В. падру́чны (неадуш.)
падру́чнага (адуш.)		 падру́чную падру́чнае падру́чныя (неадуш.)
падру́чных (адуш.)
Т. падру́чным падру́чнай
падру́чнаю		 падру́чным падру́чнымі
М. падру́чным падру́чнай падру́чным падру́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падру́чны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. падру́чны падру́чныя
Р. падру́чнага падру́чных
Д. падру́чнаму падру́чным
В. падру́чнага падру́чных
Т. падру́чным падру́чнымі
М. падру́чным падру́чных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падру́чны

1. прил. подру́чный;

2. в знач. сущ. подру́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падру́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца пад рукамі, заўсёды ёсць. Уздоўж сцен — два ложкі, зробленыя з падручнага матэрыялу. Крапіва.

2. Які выконвае падсобную работу. Падручныя рабочыя. / у знач. наз. падру́чны, ‑ага, м. Салдату далі двух падручных капаць ямы, ён жа садзіў шчэпы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падру́чны ’які знаходзіцца пад рукамі, заўсёды ёсць; які выконвае падсобную работу’ (ТСБМ). Да рука (гл.). Падру́чны (вол) ’левы вол, які «пад рукою»’ (Янк. 1), подру́чны конь (вол) ’тс’ (ТС). Рус. подру́чная лошадь ’прыпражны конь з правага боку’, дан. падру́чны (падру́шны) вол ’вол з левага боку’, укр. підру́чний (вол) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

памага́ты, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. Той, хто памагае каму-н. у чым-н., падручны (у 2 знач.).

Абыдземся без памагатых.

2. Прыслужнік, гатовы на любыя дзеянні, учынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подру́чный

1. прил. падру́чны, спадру́чны;

2. сущ. падру́чны, -нага м., спадру́чны, -нага м.; (помощник) памо́чнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bus boy

памага́ты або́ падру́чны афіцыя́нта

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Hándwörterbuch

n -(e)s, -bücher падру́чны [насто́льны] сло́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

right-hand

[,raɪtˈhænd]

adj.

1) пра́вы, правару́чны

2) Figur. падру́чны, кары́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)