падкі́дыш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дзіця, падкінутае чужым людзям.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падкі́дыш

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. падкі́дыш падкі́дышы
Р. падкі́дыша падкі́дышаў
Д. падкі́дышу падкі́дышам
В. падкі́дыша падкі́дышаў
Т. падкі́дышам падкі́дышамі
М. падкі́дышу падкі́дышах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падкі́дыш м. подки́дыш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падкі́дыш, ‑а, м.

Дзіця, якое падкінута чужым людзям. Усынавіць падкідыша. // Пра птушак. Зязюля даволі буйная птушка, а выседжваюць яе яйкі часцей за ўсё дробныя птушкі — пеначкі, пліскі, малінаўкі. Калі з яек вылупліваюцца птушаняты, сярод іх знаходзіцца і падкідыш. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкі́дыш м. úntergeschobenes Kind, Fíndling m -(e)s, -e, Fíndelkind n -(e)s, -er

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

foundling [ˈfaʊndlɪŋ] n. dated падкі́дыш, зна́йдыш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

багда́нка

‘пазашлюбнае дзіця-дзяўчынка, падкідыш’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. багда́нка багда́нкі
Р. багда́нкі багда́нак
Д. багда́нцы багда́нкам
В. багда́нку багда́нак
Т. багда́нкай
багда́нкаю		 багда́нкамі
М. багда́нцы багда́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

podrzutek

м. падкідыш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подки́дыш падкі́дыш, -ша м., зна́йдыш, -ша м., знайдзён, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зна́йда, знайду́к ’падкідыш’ (Сл. паўн.-зах.), ’той, што знаходзіць ці кажа, што знаходзіць’ (Нас.), укр. зна́йда ’падкідыш’, польск. znajda ’тс’. Ад дзеяслова знайсці, знайду (з + найсці, гл. найсці) без суфікса ці з суфіксам ‑ук.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)