о́рдэн

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. о́рдэн о́рдэны
Р. о́рдэна о́рдэнаў
Д. о́рдэну о́рдэнам
В. о́рдэн о́рдэны
Т. о́рдэнам о́рдэнамі
М. о́рдэне о́рдэнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

о́рдэн¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

Асобы знак узнагароды за выдатныя заслугі.

О.

Кастуся Каліноўскага.

О.

Маці.

|| прым. о́рдэнскі, -ая, -ае.

Ордэнская стужка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́рдэн², -а, мн. -ы, -аў, м.

Арганізацыя, таварыства з пэўным статутам (манаская або ў Сярэднія вякі рыцарская і г.д.).

О. езуітаў.

|| прым. о́рдэнскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́рдэн I м. (знак отличия) о́рден

о́рдэн II (община, объединение, организация) о́рден

о́рдэн III м., архит. о́рден;

дары́чны о. — дори́ческий о́рден;

кары́нфскі о. — кори́нфский о́рден;

по́ўны о. — по́лный о́рден

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́рдэн ​1, ‑а, м.

Знак узнагароды розных ступеняў і назваў за ваенныя або грамадзянскія заслугі. Ордэн Леніна. Ордэн Кутузава. Ордэн Чырвонай Зоркі. □ Тры баявыя ордэны ўпрыгожылі грудзі Ваўчка. Хадкевіч. Ордэн баявога Чырвонага Сцяга ўпрыгожыў сцяг камсамола рэспублікі. «Звязда».

[Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

о́рдэн ​2, ‑а, м.

Манаскае або рыцарска-манаскае таварыства каталіцкай царквы з пэўным статутам. Ордэн езуітаў. Ордэн мечаносцаў. // Назва некаторых тайных рэлігійна-філасофскіх аб’яднанняў, арганізацый. Масонскі ордэн.

[Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

о́рдэн ​3, ‑а, м.

Тое, што і ордэр ​2. Дарычны ордэн.

[Ад лац. ordo (ordinis) — рад, разрад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ордэн,

дзяржаўная ўзнагарода.

т. 11, с. 444

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ордэн,

каталіцкія манаскія таварыствы; тайныя рэліг.-філас. аб’яднанні.

т. 11, с. 444

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

о́рдэн​II гіст (арганізацыя) Órden m -s, -;

Ліво́нскі о́рдэн Lívländischer Órden;

ры́царскі о́рдэн Rítterorden m;

Тэўто́нскі о́рдэн Déutscher Órden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

о́рдэн​I м (узнагарода) Órden m -s, -;

узнагаро́дзіць каго-н о́рдэнам j-m éinen Órden verléihen*; j-n mit éinem Órden áuszeichnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

о́рдэн

(ням. Orden, ад лац. ordo = рад, разрад)

1) знак узнагароды за якія-н. заслугі;

2) каталіцкае манаскае аб’яднанне з пэўным статутам (напр. о. езуітаў);

3) назва некаторых тайных арганізацый (напр. масонскі о.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)