нядзе́ля, -і, мн. -і, -дзе́ль; ж.

Сёмы дзень тыдня, агульны дзень адпачынку.

|| прым. нядзе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нядзе́ля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нядзе́ля нядзе́лі
Р. нядзе́лі нядзе́ль
Д. нядзе́лі нядзе́лям
В. нядзе́лю нядзе́лі
Т. нядзе́ляй
нядзе́ляю		 нядзе́лямі
М. нядзе́лі нядзе́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нядзе́ля ж.

1. (день) воскресе́нье ср.;

2. см. ты́дзень;

○ право́дная н. — этн. кра́сная го́рка;

крыва́вая н. — ист. крова́вое воскресе́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нядзе́ля, ‑і, ж.

1. Сёмы дзень тыдня, агульны дзень адпачынку. Час бяжыць: вось толькі ўчора была субота, а сёння ўжо і нядзеля. Крапіва. Усе дні тыдня Аўгіня з нецярплівасцю чакае нядзелі. Бядуля.

2. Тое, што і тыдзень. Плылі ў турбоце дні, нядзелі. Колас.

•••

Вербная нядзеля — назва нядзелі за тыдзень да вялікадня.

Крывавая нядзеля — дзень расстрэлу царскім урадам мірнай дэманстрацыі рабочых у Пецярбургу 9 студзеня 1905 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядзе́ля ж Sónntag m -s, -e;

у нядзе́лю am Sónntag;

Ве́рбная нядзе́л рэл Pálmsonntag m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Нядзе́ля ’нядзеля, рус. воскресение’ (Нас., Гарэц., Булг.), ’нядзеля; тыдзень’ (Яруш., Грыг., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), ’тыдзень’ (Бяльк., Касп.), укр. неділя ’нядзеля’, рус. неделя ’тыдзень’, польск. niedziela ’нядзеля’, чэш. neděle ’нядзеля; тыдзень’, славац. nedeľa ’тс’, палаб. nidelʼɛ ’тс’, в.-луж. njedźela ’тс’, н.-луж. njeźela ’тс’, славен. nedélja ’тс’, серб.-харв. нѐдеља ’тс’, макед. недела ’тс’, балг. неделя ’тс’, ст.-слав. недѣлꙗ ’тс’. Прасл. *nedělja, лічыцца калькай з лац. feria, сярод значэнняў якога ’свята; вольны ад работы дзень’; менш верагоднай крыніцай з’яўляецца грэч. ἄπρακτος (ἥμερος) са значэннямі ’бязмэтны; які праводзіцца ў бяздзеянні, нерабочы’ (Фасмер, 3, 57); паводле Львова (Зб. Нахцігалю, 186–187), ст.-слав. недѣлꙗ магло з’явіцца і ўвайсці ў славянскія кнігі ў Маравіі са значэннем ’стан нядзеяння’, дзе другая частка *дѣлꙗ як у слове дрѣводѣлꙗ ’цясляр’ і пад. (гл. дзеля). Перанос назвы з дня тыдня, ад якога вялі адлік, на адрэзак часу пасля гэтага дня: ’нядзеля’ — ’тыдзень’, параўн. рус. арх. ле́то ’год’ < ле́то ’лета’. Гл. таксама Дурнаво, RÉS, 6, 107; Матушэўскі, Słowiański tydzień. Łódź, 1978; Сямчынскі, Семант. інтэрф. мов. Київ, 1974, 178; Ферлюга–Пятроніа, Živa antika, 34, 1–2; 43–48. Сюды ж нядзе́льнікаваць ’адпачываць, па-святочнаму прыбірацца’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Крыва́вая нядзе́ля »

т. 8, с. 492

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

маладзі́к, -а́, м.

Месяц (у 1 знач.) у першай квадры.

|| памянш.-ласк. маладзічо́к, -чка́, м.

|| прым. маладзіко́вы, -ая, -ае.

Маладзіковая нядзеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́рбны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: вербная нядзеля гл. нядзеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́рбны: ~ная нядзе́ля церк. ве́рбное воскресе́нье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)