наса́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. наса́дка наса́дкі
Р. наса́дкі наса́дак
Д. наса́дцы наса́дкам
В. наса́дку наса́дкі
Т. наса́дкай
наса́дкаю		 наса́дкамі
М. наса́дцы наса́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. гл. насадзіць².

2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок.

Рыба з’ела насадку.

3. Частка прыбора або інструмента, якая надзяваецца на што-н.

Канічная н.

Н. чыгуннай муфты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наса́дка ж.

1. (действие) аса́джванне, -ння ср., аса́дка, -кі ж.; наса́джванне, -ння ср.; устыка́нне, -ння ср.; начэ́пліванне, -ння ср.;

2. (действие) прышыва́нне, -ння ср., прышы́ўка, -кі ж.; см. наса́живать​II;

3. (насаженная часть прибора, инструмента) наса́дка, -кі ж.;

4. (наживка) рыб. наса́дка, -кі ж.;

5. хим. наса́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наса́дка ж., в разн. знач. наса́дка; (о приманке — ещё) нажи́вка;

надзе́ць кані́чную ~ку — наде́ть кони́ческую наса́дку;

н. чыгу́ннай му́фты — наса́дка чугу́нной му́фты;

ры́ба з’е́ла ~ку — ры́ба съе́ла наса́дку (нажи́вку)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наса́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. насадзіць ​2 (у 1 знач.).

2. Прынада для рыб, якая насаджваецца на кручок. Ціхі ўсплёск вады, і шнур з насадкаю апускаецца на дно віра. Ваданосаў.

3. Частка апарата, якая надзяваецца на што‑н. Канічная пасадка. Кальцавая пасадка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наса́дка ж

1. (дзеянне) Áufsetzen n -s; Bestíelen n -s (сякеры і г. д.);

2. тэх (рэч) Kópfbalken m -s, -; Áufsatz m -es, -sätze; Káppe f -, -n; Verlängerer m -s, -; Düse f -, -n;

3. (прынада для рыб) Köder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

насадка

Том: 19, старонка: 277.

img/19/19-277_1409_Насадка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

насадзі́ць², -саджу́, -са́дзіш, -са́дзіць; зак.

1. каго-што. Моцна, шчыльна надзець на што-н.

Н. сякеру на тапарышча.

Н. чарвяка на кручок.

2. перан., што. Узбіўшыся на што-н. вострае, параніць (разм.).

Н. нагу на цвік.

|| незак. наса́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. наса́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (да 1 знач.) і наса́джванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nozzle [ˈnɒzl] n. зды́мны накане́чнік, наса́дка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наса́дачны наса́дочный; см. наса́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)