наса́дка ж., в разн. знач. наса́дка; (о приманке — ещё) нажи́вка;
надзе́ць кані́чную ~ку — наде́ть кони́ческую наса́дку;
н. чыгу́ннай му́фты — наса́дка чугу́нной му́фты;
ры́ба з’е́ла ~ку — ры́ба съе́ла наса́дку (нажи́вку)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)