напе́рснік

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. напе́рснік
Р. напе́рсніку
Д. напе́рсніку
В. напе́рснік
Т. напе́рснікам
М. напе́рсніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напе́рснік², -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Блізкая асоба, якой давяраюць свае тайны.

|| ж. напе́рсніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напе́рснік¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка верхавой конскай збруі з трох рамянёў, з якіх адзін ідзе ад персяў да папругі, а два — па баках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напе́рснік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. напе́рснік напе́рснікі
Р. напе́рсніка напе́рснікаў
Д. напе́рсніку напе́рснікам
В. напе́рсніка напе́рснікаў
Т. напе́рснікам напе́рснікамі
М. напе́рсніку напе́рсніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напе́рснік I м. (часть упряжи) напе́рсник

напе́рснік II м., уст., лит. напе́рсник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́рснік ​1, ‑а, м.

Уст.

1. Блізкая давераная асоба або таварыш, якому давяраюць свае тайны. Наперснік паэта.

2. Традыцыйны персанаж у класічных трагедыях 17–18 ст. ст. — друг галоўнага героя. Выконваць ролі наперснікаў.

напе́рснік ​2, ‑а, м.

Спец. Частка вупражы верхавога каня, якая складаецца з перакрыжаваных на грудзях рамянёў, з якіх адзін ідзе ўніз паміж пярэднімі нагамі да папругі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

confidant [ˈkɒnfɪdænt]n. напе́рснік, сардэ́чны ся́бар/ся́бра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

напе́рсніца, ‑ы, ж.

Уст.

1. Жан. да наперснік ​1.

2. Палюбоўніца, наложніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напе́рсник​II (часть упряжи) напе́рснік, -ка м., нагру́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напе́рсник​I уст. напе́рснік, -ка м.; (любимец) улюбёнец, -нца, м., любі́мец, -мца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)