напе́рснік², -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Блізкая асоба, якой давяраюць свае тайны.

|| ж. напе́рсніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)