Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наперако́р
1.нареч. напереко́р;
гавары́ць н. — говори́ть напереко́р;
2.предлог сдат. напереко́р;
н. стыхі́і — напереко́р стихи́и
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наперако́р,
1.прысл. Не так, як жадалі, хацелі, чакалі; насуперак. Зрабіць наперакор. □ Так за ўсё жыццё Юзэфа і не сказала мужу слова наперакор.Броўка.
2.прыназ.зД. Спалучэнне з прыназ. «наперакор» выражае ўступальныя адносіны: ужываецца пры назве асобы, прадмета або з’явы, насуперак якім, нягледзячы на якія што‑н. адбываецца. Максіма ў ваенна-марское вучылішча не прынялі, і ён, наперакор жадання бацькоў, на злосць усім, паехаў у марскі тэхнікум.Шамякін.Наперакор ліхой стыхіі, На гэтай згруджанай жарстве, Узняўшы вежы залатыя, Прыгожы горад расцвіце.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наперако́рпрысл.разм.гл. насуперак
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)