напало́ву, прысл.

Тое, што і напалавіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напало́ву

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
напало́ву - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напало́ву, прысл.

Разм. Тое, што і напалавіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напало́ву и напалаві́ну нареч. наполови́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напало́ву прысл. zur Hälfte, halb; nur halb

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Напалову ’напалам’ (Сл. ПЗБ), наполові́ну ’тс’ (ТС), напалаві́ну ’больш у два разы’ (валож., Жыв. сл.). Прыслоўі на ‑у фармальна суадносяцца з канструкцыяй на + назоўнік ж. р. у форме він. скл. (Шуба, Прыслоўе, 140). Гл. палова, палаві́на.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

напаўпусты́, -а́я, -о́е.

Не зусім напоўнены, напалову пусты.

Напаўпустая зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уполови́ниться упалаві́ніцца, зме́ншыцца напало́ву (напалаві́ну).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ваўкалю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Міфічная істота, напалову чалавек, напалову воўк; чалавекавоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вполови́ну нареч., уст., прост. напалаві́ну, напало́ву.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)