назо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. У граматыцы: часціна мовы, якая абазначае прадмет або апрадмечанае паняцце, мае катэгорыю роду і змяняецца па склонах і ліках.
2. У матэматыцы: лік у простых дробах, які паказвае, на колькі частак падзелена адзінка.
|| прым. назо́ўнікавы, -ая, -ае.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
назо́ўнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
		
	
		
			 | 
			адз. | 
			мн. | 
		
	
	
		
			| Н. | 
			назо́ўнік | 
			назо́ўнікі | 
			
		
			| Р. | 
			назо́ўніка | 
			назо́ўнікаў | 
			
		
			| Д. | 
			назо́ўніку | 
			назо́ўнікам | 
			
		
			| В. | 
			назо́ўнік | 
			назо́ўнікі | 
			
		
			| Т. | 
			назо́ўнікам | 
			назо́ўнікамі | 
			
		
			| М. | 
			назо́ўніку | 
			назо́ўніках | 
			
		
 
	
Крыніцы:
	
		krapivabr2012,
		nazounik2008,
		piskunou2012,
		sbm2012,
		tsblm1996,
		tsbm1984.
 Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс) 
назо́ўнік м.
1. грам. и́мя существи́тельное;
2. мат. знамена́тель;
◊ прыве́сці да аднаго́ (агу́льнага) ~ка — привести́ к одному́ (о́бщему) знамена́телю
 Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс) 
назо́ўнік, ‑а, м.
1. Часціна мовы, якая абазначае прадмет, мае катэгорыю роду і змяняецца па склонах і ліках.
2. У матэматыцы — лік у дробах, які паказвае, на колькі частак падзелена адзінка.
•••
Прывесці да агульнага назоўніка гл. прывесці.
 Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.) 
 Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова) 
назо́ўнік м
1. грам Súbstantiv n -s, -e;
2. матэм Nénner m -s, -;
прыве́сці да агу́льнага назо́ўніка auf éinen geméinsamen Nénner bríngen*
 Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)  
 Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017) 
множналі́кавы, -ая, -ае.
У выразе: множналікавы назоўнік — назоўнік, які ўжыв. толькі ў форме множнага ліку, напр.: вароты, сані, шахматы.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
аддзеясло́ўны, -ая, -ае.
У граматыцы: утвораны ад дзеяслова.
А. назоўнік.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс) 
лі́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.
У матэматыцы: лік у простых дробах, які стаіць над рысай і паказвае, з колькіх долей складаецца дроб; проціл. назоўнік.
У дробе 3/5 л. 3, а назоўнік 5.
 Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)