Verbum

анлайнавы слоўнік

нагнае́нне, -я, н.

1. гл. нагнаіцца.

2. Гнайнік, нарыў.

Мясцовае н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагнае́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нагнае́нне ср. нагное́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагнае́нне, ‑я, н.

Запаленне якой‑н. часткі цела, пры якім утвараецца і выдзяляецца гной. Мясцовае нагнаенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагнае́нне н. мед.

1. Éiterung f -, -en, Veréiterung f;

2. (нарыў) veréiterte Stélle; Éiterbeule f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нагнаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гно́іцца; зак.

Стаць гнойным.

Рана нагнаілася.

|| незак. нагно́йвацца, -аецца.

|| наз. нагнае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагное́ние нагнае́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

suppuration [ˌsʌpjuˈreɪʃn] n. med. нагнае́нне; гноецячэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагнаі́ць, -гнаю́, -гно́іш, -гно́іць; -гно́ены; зак.

1. што. Выклікаць нагнаенне чаго-н.

Н. рану.

2. чаго. Згнаіць у нейкай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагнаі́ць, ‑гнаю, ‑гноіш, ‑гноіць; зак.

1. што. Выклікаць нагнаенне чаго‑н. Нагнаіць рану. Нагнаіць парэз.

2. чаго. Згнаіць у нейкай колькасці. Нагнаіць сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)