Мікі́та

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Мікі́та Мікі́ты
Р. Мікі́ты Мікі́таў
Д. Мікі́ту Мікі́там
В. Мікі́ту Мікі́таў
Т. Мікі́там Мікі́тамі
М. Мікі́це Мікі́тах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

«Мікіта»

т. 10, с. 356

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мікі́та ’стары танец: двое трымаюцца за канцы палкі і, перакідваючы ногі праз яе, па чарзе пытаюцца: — «Мікіта, ці ты-та? — Не я-та, мой тата!» (зах., Даль). Інакш у БелСЭ, 7 (гл.). Ад імя Мікіта (як і «Лявоніха», «Яйка», «Юрачка»), якое з с.-грэч. Νικήτης.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Далгушын Мікіта Аляксандравіч

т. 6, с. 17

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кавалёў Мікіта Рыгоравіч

т. 7, с. 395

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кру́глікаў Мікіта Конанавіч

т. 8, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мікіта Віктар Васілевіч

т. 10, с. 356

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Міхалкоў Мікіта Сяргеевіч

т. 10, с. 484

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мураўёў Мікіта Міхайлавіч

т. 11, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Перавознікаў Мікіта Іосіфавіч

т. 12, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)