ме́сцейка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ме́сцейка ме́сцейкі
Р. ме́сцейка ме́сцейкаў
Д. ме́сцейку ме́сцейкам
В. ме́сцейка ме́сцейкі
Т. ме́сцейкам ме́сцейкамі
М. ме́сцейку ме́сцейках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́сцейка ср., уменьш.-ласк. месте́чко;

знайшо́ў уту́льнае м. — нашёл ую́тное месте́чко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́сцейка, ‑а, н.

Памянш.-ласк. да месца (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́сцейка ж. разм. памянш. Plätzchen n -s, -;

◊

цёплае ме́сцейка vórteilhafter [gewínnbringender] Pósten;

ён падшука́ў сабе́ цёплае ме́сцейка er hat éine éinträgliche Stéllung gefúnden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ме́сца, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Прастора, якая занята або можа быць занята кім-, чым-н., дзе што-н. адбываецца або размяшчаецца.

Перасоўваць з месца на месца.

Рабочае м.

Ні з месца!(не рухацца!).

2. Участак на зямной паверхні, мясцовасць.

Маляўнічае м.

3. перан. Становішча, якое займае хто-н. (у спорце, грамадскім жыцці, навуцы і пад.).

Заняць першае м. ў спаборніцтве.

4. Служба, работа, пасада.

Вакантнае м.

5. Урывак, частка літаратурнага, мастацкага або музычнага твора.

Самае цікавае м. ў рамане.

6. Адзін прадмет багажу (спец.).

Здаць у багаж тры месцы.

◊

Балючае месца — пра тое, што ўвесь час хвалюе, мучыць.

Да месца — якраз калі трэба, дарэчы.

Душа не на месцы — пра адчуванне трывогі, непакою.

На месцы — там, дзе што-н. адбылося ці будзе адбывацца.

Не знаходзіць (сабе) месца — быць у стане крайняй трывогі.

Паставіць каго-н. на сваё месца — збіць пыху з каго-н., зрабіць рэзкую заўвагу каму-н. пра нясціплыя паводзіны.

Пустое месца (разм., неадабр.) — пра чалавека, ад якога няма ніякага толку.

Таптацца на месцы (разм., неадабр.) — не рухацца наперад.

Цёплае месца (разм.) — аб даходнай службе.

|| памянш. ме́сцейка, -а, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тёпленький разг. цёпленькі;

тёпленькое месте́чко цёпленькае ме́сцейка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

plum​2 [plʌm] adj.

1. слі́вавы (пра колер); ко́леру спе́лай слі́вы

2. : a plum job цёплае ме́сцейка (пра працу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

месте́чко​I ср.;

1. уменьш. ме́сцейка, -ка ср.;

2. (о должности) разг. ме́сцейка, -ка ср., паса́дка, -кі ж.;

3. (о месте расположения кого-л.) разг. мясці́нка, -кі ж.; см. ме́сто.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Plätzchen

n -s, -

1) ме́сцейка

2) табле́тка

3) (кру́глае) пячэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ме́сца 1 ’прастора, пункт, мясцовасць’ (ТСБМ, Касп., Кліх, Янк. I), месцейка ’тс’ (Др.-Падб.), месцечка ’мясцінка’ (Янк. 3.), ст.-бел. мѣстце, мѣстцо ’месца’, ст.-рус. мѣстьце (XV ст.). Да ме́ста 1 (гл.).

Ме́сца 2 месцо ’рыначная плошча’ (Кліх), ’мястэчка’ (валож., іўеў., навагр., беласт., Сл. ПЗБ). Да месца 1. У выніку кантамінацыі бел. месца ’месца’ і места ’горад’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)