мель, -і, Т ме́ллю, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Неглыбокае месца ў рацэ або моры, небяспечнае для суднаходства.

◊

Сесці на мель — трапіць у нязручнае, цяжкае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ме́ль

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Ме́ль
Р. Ме́лі
Д. Ме́лі
В. Ме́ль
Т. Ме́ллю
М. Ме́лі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ме́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. ме́ль ме́лі
Р. ме́лі ме́лей
ме́ляў
Д. ме́лі ме́лям
В. ме́ль ме́лі
Т. ме́ллю ме́лямі
М. ме́лі ме́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мель ж. мель, о́тмель;

◊ се́сці на м. — сесть на мель;

сядзе́ць як рак на ме́лі — погов. сиде́ть как рак на мели́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мель мель, род. ме́лі ж., меліна́, -ны́ ж.;

◊

сиде́ть на мели́ сядзе́ць на ме́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мель, ‑і, ж.

Неглыбокае месца ў рэчцы, возеры або моры, небяспечнае для суднаходства. На мелі, прыціскаючыся да пясчанага дна, чародкамі плавалі шэрыя печкуры. Гурскі.

•••

Сесці на мель гл. сесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мель

т. 10, с. 276

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мель ж Sándbank f -, -bänke; Úntiefe f -, -n;

се́сці на мель stránden vi (s), auf éine Sándbank geráten*; перан разм in éine schwíerige Láge geráten* [kommen*];

◊ сядзе́ць на ме́лі auf dem Tróck(e)nen sítzen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мель, ме́ліна, меліна́, мелізна́, нясв. мяліня́, слаўг. мялы́нь ’неглыбокае месца ў рацэ, возеры ці моры’ (ТСБМ, БРС, Нар. Гом., Яшк.; докш., Сл. ПЗБ). Укр. міль, мілина́, рус. мель, польск. miel, melizna ’тс’, чэш. валаш. měľ ’дробная мука ці соль’, ст.-чэш. měl ’прыбярэжны пясок’, ’дробная мука’, славац. meľ ’задняя мука’. Паўн.-слав. mělь, утворанае ад melti, melʼjǫ ’малоць’ пры дапамозе суфікса ‑ь, як соль (гл.). Гл. таксама ме́лкі. Сюды ж ме́лісты ’які мае мелі’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мель Неглыбокае месца на рацэ, возеры, пясчаны нанос, доўгая каса ў рацэ, сажалцы (БРС). Тое ж ме́льстынь, мялізна́, мялі́на́, мяліня́, мяльстыня́, мяльсты́нь (Нясв.), мялы́нь (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)