Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
мана́шкажцарк
1. Nónne f -, -n;
2.заал Nónne f -, -n, Fíchtenspinner m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Мана́шка ’начны матыль з чорнымі палосамі і плямамі на крылах і брушку, Lymantria monacha’ (ТСБМ), рус.мона́шенка, польск.mniszka ’тс’. З лац. назвы і паводле падабенства колеру.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мана́х, -а, мн. -і, -аў, м.
Член царкоўнай абшчыны, які даў абяцанне весці аскетычны лад жыцця.
Жыць манахам (таксама перан.).
|| ж.мана́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.
|| прым.мана́скі, -ая, -ае.
М. ўклад жыцця (таксама перан.: суровы, аскетычны). Манаская вопратка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)