магі́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які капа́е і засыпае магілу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магі́льшчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магі́льшчык магі́льшчыкі
Р. магі́льшчыка магі́льшчыкаў
Д. магі́льшчыку магі́льшчыкам
В. магі́льшчыка магі́льшчыкаў
Т. магі́льшчыкам магі́льшчыкамі
М. магі́льшчыку магі́льшчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

магі́льшчык м.

1. прям., перен. моги́льщик;

2. зоол. моги́льщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

магі́льшчык, ‑а, м.

1. Рабочы, які капае магілу.

2. перан. Той, хто нясе пагібель каму‑, чаму‑н. Пралетарыят — магільшчык капіталізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магі́льшчык м. Tótengräber m -s, - (тс. перан.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

моги́льщик

1. далако́п, -па м.;

2. перен. магі́льшчык, -ка м.;

3. зоол. магі́льшчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

grabarz

м.

1. далакоп, магільшчык;

2. заал. жук-магільшчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бібліята́ф

(ад гр. biblion = кніга + taphos = магіла)

«магільшчык кніг» — жартаўлівая назва ўласніка бібліятэкі, які не дазваляе іншым карыстацца ёю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

забойца, згубіцель, магільшчык; душагуб, людабойца, людаед, людажэрац, людамор, жываед, галаварэз (разм. пагард.); ірад (лаянк.); інквізітар (кніжн., перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)