магніт назоўнік | мужчынскі род

  1. Кавалак жалезнай руды або сталі, які мае ўласцівасць прыцягваць да сябе жалезныя або стальныя прадметы.

  2. пераноснае значэнне: Тое, што прыцягвае, вабіць да сябе.

|| прыметнік: магнітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

магні́т м.

1. (род. магні́та) физ. магни́т;

2. (род. магні́ту) перен. магни́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

магніт, ‑а і ‑у, М ‑ніце, м.

1. ‑а. Цела, якое мае ўласцівасць прыцягваць да сябе жалезныя, стальныя або адштурхоўваць некаторыя іншыя прадметы.

2. ‑у; перан. Тое, што прыцягвае, вабіць да сябе. Страчай мяне, тайга, я зноў з табою; Ты мой магніт, тайга, ты мой магніт. Кусянкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Магні́т ’цела, якое мае ўласцівасць прыцягваць да сябе жалезныя, стальныя прадметы і адштурхоўваць некаторыя іншыя’ (ТСБМ, Бяльк.). Запазычана праз рускую або яшчэ праз ст.-рус. мову са ст.-грэч. λίθος Μαγνῆτις ’камень з г. Магнезія’, ст.-рус. магнитъ камень (Праабражэнскі, 1, 500; Фасмер, 2, 556).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

магни́т

1. физ. магні́т, -та м.;

2. перен. магні́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

magnet [ˈmægnət] n. магні́т (таксама перан.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

электрамагніт назоўнік | мужчынскі род

Устройства для атрымання магнітнага поля пры дапамозе электрычнага току, звычайна ў выглядзе стальнога або жалезнага сардэчніка з драцянай абмоткай, штучны магніт.

|| прыметнік: электрамагнітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

магніта...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «магніт», «магнітны», напрыклад: магнітаоптыка, магнітаэлектрычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

magnet

[ˈmægnɪt]

n.

1) Phys. магні́т -у m.

2) то́е, што прыця́гвае, ва́біць да сябе́, магні́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

magnes, ~u

м. магніт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)