магні́т

‘прылада, рэч’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. магні́т магні́ты
Р. магні́та магні́таў
Д. магні́ту магні́там
В. магні́т магні́ты
Т. магні́там магні́тамі
М. магні́це магні́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)