ліхі́, -а́я, -о́е.

1. Які можа ці здольны прычыніць бяду, нядобры, злы, дрэнны.

Л. чалавек.

2. Звязаны з цяжкім жыццём, перажываннямі.

Ліхая гадзіна.

|| наз. лі́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліхі́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ліхі́ ліха́я ліхо́е ліхі́я
Р. ліхо́га ліхо́й
ліхо́е		 ліхо́га ліхі́х
Д. ліхо́му ліхо́й ліхо́му ліхі́м
В. ліхі́ (неадуш.)
ліхо́га (адуш.)		 ліху́ю ліхо́е ліхі́я (неадуш.)
ліхі́х (адуш.)
Т. ліхі́м ліхо́й
ліхо́ю		 ліхі́м ліхі́мі
М. ліхі́м ліхо́й ліхі́м ліхі́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ліхі́

1. злой, недо́брый, лихо́й;

л. чалаве́к — злой (недо́брый) челове́к;

ліхі́я ду́мкі — злы́е (недо́брые, лихи́е) мы́сли;

2. обл. плохо́й, худо́й;

л. кажу́х — плохо́й (худо́й) тулу́п;

◊ ліха́я до́ля — лиха́я (зла́я) до́ля;

ліха́я часі́на (гадзі́на) — лиха́я годи́на;

гадзі́ць як ліхо́й скуле́ — угожда́ть вопреки́ жела́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ліхі́ ​1, ‑ая, ‑ое.

1. Які можа ці здольны прычыніць ліха; нядобры, злы. Ліхі сабака, Ліхая зіма. □ [Мелех:] Аблыталі мяне ліхія людзі, І я вялікі грэх мог на душу ўзяць. Глебка. З ліхім чалавекам і гадзіна векам. Прыказка. / у знач. наз. ліхі́, ‑ога, м. Доўга хварэў пан. Усе думалі, што капцы ўжо яму. Ды ліхога і смерць не бярэ. Якімовіч. // Звязаны з цяжкім жыццём, перажываннямі. Ліхая навала. Ліхая пара.

2. Дрэнны, паганы. І ветры прынеслі ёй вестку ліхую, што сын яе ў бітве загінуў, жыццё, дараванае роднай матуляй, аддаўшы за маці-краіну. Таўлай. У жыцці не месца крывадушшу, Як ліхой у кветніку траве! Непачаловіч. // Абл. Дзіравы, стары (пра адзежу, абутак і пад.). Ліхі кажух. Ліхое сіта. □ [Міша:] — Каня трэба яшчэ напаіць. Можа вядро якое ліхое [ёсць], то вынесі. Лобан.

•••

Гадзіць як ліхой скуле гл. гадзіць.

Ліхая гадзіна гл. гадзіна.

ліхі́ ​2, ‑ая, ‑ое.

1. Смелы, храбры, ўдалы. Ліхі казак. □ Ты стаў у атрадзе ліхім камандзірам бясстрашных сваіх .. арля[нят]. Машара.

2. Хуткі, імклівы. Ліхая язда. Ліхая атака. // Рэзвы, жвавы, гарачы (аб конях). Вёз у родны калгас свой нявесту жаніх На калёсах вясельных, на конях ліхіх. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліхі́​II (смелы, храбры) forsch, flott, keck; verwégen, kühn (смелы);

ліхі́ хлапе́ц Téufelskerl m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ліхі́​I

1. (злы, нядобры) böse, übel;

2. (дрэнны, паганы) schlecht;

◊ не рабі́ ліхо́га і не бо́йся нічо́га ́≅ réines Gewíssen, ein gútes Rúhekissen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ill-natured [ˌɪlˈneɪtʃəd] adj. fml злы, нядобразычлі́вы, ліхі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лихо́й​I (приносящий беду) уст., фольк. ліхі́; (злой) злы; (тяжкий) ця́жкі;

лихо́й челове́к ліхі́ чалаве́к;

лихо́й час ліха́я часі́на;

лихо́й нрав ліхі́ но́раў;

◊

лиха́ беда́ нача́ло (нача́ть) ця́жкі то́лькі пача́так.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вужа́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць вужу, вужакам, уласцівы ім. Вужачая скура. Вужачы плаў.

2. перан. Ліхі, каварны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sporty [ˈspɔ:ti] adj. infml

1. спарты́ўны

2. ліхі́, уда́лы, заліхва́цкі

3. паказны́, кі́дкі;

sporty clothes франтава́тае адзе́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)