вужа́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які належыць вужу, вужакам, уласцівы ім. Вужачая скура. Вужачы плаў.

2. перан. Ліхі, каварны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)