люб в знач. сказ., разг. лю́бы; (милый) мі́лы;

ты люб мне ты лю́бы (мі́лы) мне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Люб ’любімы, каханы, прыемны’ (Др.-Падб.). Да лю́бы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ По́пушкі ’пупышкі (люб., Сл. ПЗБ). Гл. папула.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перакі́ ставіць ’пярэчыць’ (люб., Жыв. НС). Да пе́рак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пепін: пе́нін шафранны ’сорт яблыкаў’ (Сцяшк. Сл.), пе́пінка ’шафран’ (люб., жлоб., жытк., КЭС, ТС), пэпінка, піпен‑шафран ’тс’ (Мат. Гом.), люб. пе́панка, укр. пе́пін ’сорт яблыкаў’, рус. пе́пин шафра́нный ’сорт яблыкаў, выведзены Мічурыным’. Ад франц. pépin ’зернейка, семачка’; гл. таксама шафра́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пе́ўне, пеўня ’напэўна, мабыць’ (Ян.; ТС; люб., Жыв. сл., ЖПС). Гл. таксама пэўна, пэўны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сучаі́м’е, сухаі́мʼе ’павялічаныя залозы пад пахай’ (люб., шчуч., Сл. ПЗБ). Гл. сучча вымя ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Размані́ць ’раздражніць’ (люб., Сл. ПЗБ). Ад раз- і мані́ць (гл.), параўн. мана́ ’азарт’, ’ахвота, жаданне’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перацурква́ць ’пераесці’: перагортвала усе яблыкі за зіму (люб., Нар. словатв.). Да пера- і цуртць, цурчэць (гл.). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трупне́ць 1 ‘бразгатаць, брынчаць (пра надтрэснуты посуд)’ (ТС; люб., Сл. ПЗБ). Каўзатыў ад трупнуць ‘стукнуць’, гл. трупаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)