крыўдава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак.

Мець на каго-н. крыўду; крыўдзіцца.

Не трэба к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыўдава́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. крыўду́ю крыўду́ем
2-я ас. крыўду́еш крыўду́еце
3-я ас. крыўду́е крыўду́юць
Прошлы час
м. крыўдава́ў крыўдава́лі
ж. крыўдава́ла
н. крыўдава́ла
Загадны лад
2-я ас. крыўду́й крыўду́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час крыўду́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыўдава́ць несов. обижа́ться; доса́довать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыўдава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.

Мець крыўду на каго‑н.; крыўдзіцца. — Ты пытаешся пра дзяцей і напэўна крыўдуеш, чаму я не разбуджу іх... Васілевіч. Байцы трошкі крыўдавалі на .. залішнюю строгасць [Карпенкі]. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыўдава́ць, кры́ўдзіцца sich gekränkt [beléidigt] fühlen, beléidigt sein, übel néhmen* (на каго-н. D); Ánstoß néhmen* (на што-н. an D); krumm néhmen* (на што-н. A); böse sein (на каго-н. D) (разм.);

не крыўду́йце на мяне́! néhmen Sie es mir nicht übel!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

доса́довать несов. злава́ць; (обижаться) крыўдава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакрыўдава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак.

Крыўдаваць некаторы час. Пакрыўдаваў з год і забыўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обижа́ться кры́ўдзіцца, крыўдава́ць;

не обижа́йтесь не крыўду́йце.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tetchy [ˈtetʃi] adj. lit. раздражня́льны, крыўдлі́вы;

There’s no need to be so tetchy. Няма чаго крыўдаваць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уду́мацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Уважліва абдумаць, асэнсаваць, глыбока ўнікнуць у што‑н. Удумацца ў сэнс слова. □ Вымова тая, калі ўдумацца, патрэбна, як кашаль хваробе. Ермаловіч. А потым, удумаўшыся, Якаў зразумеў, што здзіўляцца і крыўдаваць тут няма чаго. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)