кружы́цца, кружу́ся, кру́жышся, кру́жыцца; незак.

1. Рухацца па крузе.

К. ў вальсе.

2. Лятаючы, рабіць кругі.

Бусел кружыцца над гняздом.

Самалёт кружыўся над горадам.

3. Узнімаць снег, пыл, месці (пра мяцеліцу, завіруху і пад.).

Кружыцца мяцеліца.

◊

Галава кружыцца ў каго —

а) пра галавакружэнне;

б) хто-н. зазнаўся, страціў здольнасць цвяроза разважаць.

|| наз. кружэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кружы́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кружу́ся кру́жымся
2-я ас. кру́жышся кру́жыцеся
3-я ас. кру́жыцца кру́жацца
Прошлы час
м. кружы́ўся кружы́ліся
ж. кружы́лася
н. кружы́лася
Загадны лад
2-я ас. кру́жыся кру́жыцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час кру́жачыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кружы́цца несов., в разн. знач. кружи́ться;

па́ры ~жы́ліся ў ва́льсе — па́ры кружи́лись в ва́льсе;

самалёт ~жы́ўся над ле́сам — самолёт кружи́лся над ле́сом;

у паве́тры кру́жацца сняжы́нкі — в воздухе кру́жатся снежи́нки;

◊ галава́ кру́жыцца — голова́ кру́жится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кружы́цца, кружуся, кружышся, кружыцца; незак.

1. Паварочвацца вакол сваёй восі, рухацца па кругу; круціцца, вярцецца. Іграе гармонік, у вальсе кружацца пары. І Рыгор з Ларысай у агульным кругу. Б. Стральцоў. Мічман пачаў кружыцца пад музыку, танцаваць і рабіць усялякія выкрунтасы нагамі. Хромчанка. // Беспарадкава рухацца, мітусіцца. Слава не магла ўстаяць на адным месцы ні моманту. Яна кружылася, бегала, паказвала маці на мох і верас. Чорны.

2. Лятаючы, рабіць, апісваць кругі. Марудна цягнецца ў хаце летні дзень. Горача. Гудуць і кружацца роем мухі, у вочы лезуць. Колас. Самалёты сады нашы наліваюць, над полем кружацца, рунь падкормліваюць. Бялевіч. // Насіцца ў паветры (пра снег, пыл і пад.). Ціха, павольна кружыліся ў паветры сняжынкі, сцелючы мяккую пасцель зямлі. Васілевіч. Над палянаю кружыўся залаты рой кляновага лісця. Шамякін. // перан. Пастаянна вяртацца да адной і той жа тэмы, прадмета, думкі і пад. Думкі найбольш кружыліся ля свайго раёна. Як там? Што там? Пестрак. Едучы ў трамваі, Парамон Пісанец думаў пра сваё даручэнне. Думкі кружыліся навокал загадкавага прозвішча. Грамовіч.

3. Разм. Тое, што і кружыць (у 3 знач.). Так некалькі дзён і начэй .. [Пацейчык і немец] кружыліся па гэтым лесе, то выпускаючы адзін аднаго з вока, то зноў сыходзячыся. Чорны.

4. Разм. Тое, што і кружыць (у 4 знач.). Кружыцца мяцеліца, Сцежкі запарошвае. Валасевіч.

•••

Галава кружыцца гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кружы́цца

1. sich dréhen;

2. (апісваць кругі – пра драпежную птушку) Kréise zíehen*, kréisen vi;

3. (насіцца ў паветры – пра снег, пыл) wírbeln vi;

4. (блукаць) umhér¦irren vi (s);

кру́жыцца ў галаве́, кру́жыцца галава́ mir wird [ist] schwínd(e)lig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закружы́цца, -ужу́ся, -у́жышся, -у́жыцца; зак.

Пачаць кружыцца.

Галава закружылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віхры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́цца; незак.

Узнімацца, кружыцца віхрам.

Віхрыцца пыл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкружы́цца, ‑кружыцца; зак.

Перастаць кружыцца. Адкружылася і асела ўзнятае ветрам смецце. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кружы́ць, кружу́, кру́жыш, кру́жыць; кру́жаны; незак.

1. каго-што. Застаўляць рухацца па крузе.

К. у танцы каго-н.

2. Тое, што і кружыцца (у 2 знач.).

Бусел кружыў над старой ліпай.

3. Блукаць, хадзіць, збіўшыся з дарогі.

Тры гадзіны кружыла па сасонніку.

4. Тое, што і кружыцца (у 3 знач.).

На вуліцы кружыла мяцеліца.

|| наз. кружэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закружы́цца, ‑кружуся, ‑кружышся, ‑кружыцца; зак.

Пачаць кружыцца.

•••

Галава закружылася гл. галава.

Закружылася (закруцілася) у галаве ў каго — пра адчуванне кім‑н. галавакружэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)