◎ Ко́ткі 1 ’канюшына пашавая’ (Нар. лекс.). Да кот©. Гл. коцікі, коцы.
◎ Ко́ткі 2 ’матавіла’ (Сцяшк.)· Да котг (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ко́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ко́тка |
ко́ткі |
| Р. |
ко́ткі |
ко́так |
| Д. |
ко́тцы |
ко́ткам |
| В. |
ко́тку |
ко́так |
| Т. |
ко́ткай
ко́ткаю |
ко́ткамі |
| М. |
ко́тцы |
ко́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ако́цце ’восці з каласоў ячменю’ (Шчарб.), гл. акот. Да коткі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́цікі ’раллёвая канюшына’ (ТС, Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.). Параўн. коткі 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АГА́ТКІ
(Antennaria),
род шматгадовых травяністых або паўкусцікавых раслін сям. складанакветных. Больш за 100 відаў, пашыраных па ўсім зямным шары, асабліва ў арктычных і высакагорных раёнах (акрамя Афрыкі). На Беларусі трапляюцца агаткі двухдомныя (агаткі dioica), нар. назвы: сухотнік палявы, кацалапкі, сухапут, аўдулькі, коткі, пух. Растуць у хваёвых лясах, на сухіх лугах і схілах.
Расліны выш. 5—30 см, двухдомныя, густа апушаныя. Кветкі белыя (двухполыя) або ружовыя (песцікавыя). Суквецце — кошык шыр. 5—6 мм. Плод — сямянка з чубком. Выкарыстоўваецца ў лек. і дэкар. мэтах.
т. 1, с. 73
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)