◎ Ко́ткі 1 ’канюшына пашавая’ (Нар. лекс.). Да кот©. Гл. коцікі, коцы.

◎ Ко́ткі 2 ’матавіла’ (Сцяшк.)· Да котг (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́тка ко́ткі
Р. ко́ткі ко́так
Д. ко́тцы ко́ткам
В. ко́тку ко́так
Т. ко́ткай
ко́ткаю		 ко́ткамі
М. ко́тцы ко́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́ткий разг. ко́ткі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ако́цце ’восці з каласоў ячменю’ (Шчарб.), гл. акот. Да коткі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́цікі ’раллёвая канюшына’ (ТС, Сл. паўн.-зах., Нар. лекс.). Параўн. коткі 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)