ко́са

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ко́са - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́са нареч., в разн. знач. ко́со; (не отвесно — ещё) накло́нно; (о взгляде — ещё) и́скоса;

дождж па́даў к. — дождь па́дал ко́со;

карці́на паве́шана к. — карти́на пове́шена ко́со;

◊ глядзе́ць к. — (на каго, што) смотре́ть ко́со (на кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коса́​I (из волос) каса́, -сы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коса́​II с.-х. каса́, -сы́ ж.;

отбива́ть косу́ кляпа́ць касу́;

направля́ть косу́ мянці́ць касу́;

◊

нашла́ коса́ на ка́мень погов. найшла́ каса́ на ка́мень.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коса́​III ж., геогр. каса́, -сы́ ж.; обл. гак, род. га́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Коса (народ) 8/320

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́са прысл. schräg, schíef;

ко́са глядзе́ць на каго-н. j-n schéel ánsehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

коса

Том: 16, старонка: 45.

img/16/16-045_0191_Коса.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

коса

Том: 16, старонка: 46.

img/16/16-046_0192_Коса.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

каса... (а таксама коса...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «коса», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: касаплечы, касароты, касавокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)