ко́лка гл. калоць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́лка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ко́лка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лка

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ко́лка
Р. ко́лкі
Д. ко́лцы
В. ко́лку
Т. ко́лкай
ко́лкаю
М. ко́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лка I сущ., ж. (действие) ко́лка

ко́лка II нареч.

1. ко́лко;

2. перен. ко́лко; язви́тельно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лка ж. (действие) ко́лка, -кі ж., кало́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лка ​1, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калоць ​2. Колка дроў. Колка цукру.

ко́лка ​2,

1. Прысл. да колкі ​1.

2. безас. у знач. вык. Пра адчуванне ўколу, рэзі. Колка ісці босымі нагамі па ржэўніку. □ Сорам не елка — вачам не колка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

колка

Том: 15, старонка: 208.

img/15/15-208_1184_Колка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

кало́ць², калю́, ко́леш, ко́ле; калі́; ко́латы; незак., што.

Рассякаць, здрабняць на часткі.

К. лёд.

К. дровы.

|| зак. раскало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы і пакало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы.

|| наз. ко́лка, -і, ДМ -лцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́ліва, ‑а, н.

Разм. Тое, што і колка ​1. — Зарадку ж робіш? Дык коліва — самая лепшая зарадка. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адчыкры́жваць

‘адразаць што-небудзь; рэзка, колка адказваць’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адчыкры́жваю адчыкры́жваем
2-я ас. адчыкры́жваеш адчыкры́жваеце
3-я ас. адчыкры́жвае адчыкры́жваюць
Прошлы час
м. адчыкры́жваў адчыкры́жвалі
ж. адчыкры́жвала
н. адчыкры́жвала
Загадны лад
2-я ас. адчыкры́жвай адчыкры́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адчыкры́жваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)