ке́пска

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ке́пска - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ке́пска

1. нареч. пло́хо; скве́рно; ху́до, ду́рно;

2. нареч. (неудачно) неблагоприя́тно; неблагополу́чно;

абста́віны скла́ліся к. — обстоя́тельства сложи́лись неблагоприя́тно;

3. нареч. (недоброжелательно) пло́хо;

к. адне́сціся да чалаве́ка — пло́хо отнести́сь к челове́ку;

4. в знач. безл. сказ. пло́хо, ду́рно;

жанчы́не зрабі́лася к. — же́нщине ста́ло пло́хо (ду́рно);

◊ к. ко́нчыць — пло́хо ко́нчить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́пскі, -ая, -ае.

1. Не такі, як трэба, якога хацелася б; дрэнны.

К. малаток.

Кепска (прысл.) зроблена акно.

2. у знач. вык. ке́пска каму. Пра цяжкі душэўны або фізічны стан.

Дзіцяці стала к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́пска,

1. Прысл. да кепскі.

2. безас. у знач. вык. Пра неспрыяльныя абставіны, дрэннае самаадчуванне. Холадна. Вецер па полі гуляе, Вые, як звер, Снег узрывае, нуду наганяе, — Кепска цяпер! Багдановіч. // Пра нястачу, недахоп чаго‑н. — Як вы з дры[ва]мі, дзядзька Малах? — Малах ажыўляецца: — Кепска, браточак мой даражэнькі! Лічаныя паленцы ўжо асталіся. Зарэцкі.

3. безас. у знач. вык., каму. Пра цяжкі душэўны або фізічны стан. Дзяўчынаньцы кепска стала — стала плакаць ды ўздыхаць. З нар.

•••

Кепска кончыць гл. кончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́пска прысл;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ке́пска ’дрэнна’ (ТСБМ, Шат., Гарэц., КЭС, лаг., Сцяшк., Бяльк., Мядзв., Сержп. Пр.). Гл. кепскі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

швах, у знач. вык. (разм.).

Дрэнна, кепска.

Наша справа ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заглумля́ць

‘здзекавацца з каго-небудзь, крыўдзіць, нявечыць словам каго-небудзь, кепска абыходзіцца з кім-небудзь, чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заглумля́ю заглумля́ем
2-я ас. заглумля́еш заглумля́еце
3-я ас. заглумля́е заглумля́юць
Прошлы час
м. заглумля́ў заглумля́лі
ж. заглумля́ла
н. заглумля́ла
Загадны лад
2-я ас. заглумля́й заглумля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заглумля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ху́до​II нареч., безл., в знач. сказ. бла́га, ке́пска, дрэ́нна;

ху́до слы́шит дрэ́нна чу́е;

ему́ ху́до яму́ дрэ́нна (бла́га, ке́пска).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дымі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Кепска гарэць, даючы многа дыму.

Газніца дыміць.

2. чым. Курыць, пускаючы дым.

Д. папяросай.

|| зак. надымі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)