капыто́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
капыто́к |
капыткі́ |
| Р. |
капытка́ |
капытко́ў |
| Д. |
капытку́ |
капытка́м |
| В. |
капыто́к |
капыткі́ |
| Т. |
капытко́м |
капытка́мі |
| М. |
капытку́ |
капытка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
капыто́к, -тка́ м., уменьш.-ласк. копы́тце ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капыто́к, ‑тка, м.
Памянш.-ласк. да капыт. Прайшло колькі дзён, і Стрэлачка ўстала на ногі, застукала капыткамі па падлозе, пачала хадзіць каля канапы. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капы́т, -а́, М -пыце́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Рагавое ўтварэнне на канцы ног у некаторых млекакормячых.
|| памянш. капыто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
|| прым. капы́тны, -ая, -ае.
Атрад капытных (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
копы́тце ср., уменьш. капыто́к, -тка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пя́тка 1 ’пята; задняя частка касы; тупы канец яйца; запятак; задні капыток у каровы’ (Нас., Касп., Шат.; Бяльк.; докш., смарг., бяроз., лях., лід., Сл. ПЗБ). Вытворнае ад пята (гл.).
Пя́тка 2 ’пяцёрка’ (астр., швянч., Сл. ПЗБ; Стан.), ’пяць рублёў’ (Касп.). Форма з першым значэннем, напэўна, пад уплывам польск. piątka ’пяцёрка (у тым ліку адзнака)’, другое значэнне на базе ўтварэння ад пяць (гл.) па тыпу пята́к ’дробная манета’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)