каптуро́к м., капту́рык м. Háube f -, -n, Häubchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Капту́н ’паўшубак, кажух’ (мсцісл. Бяльк.). Узнікла ў выніку кантамінацыі лексем каптан і каптур (гл.); параўн. зах.-рус. каптурок ’кафтан’, кап. каптур ’верхняя вопратка’ (Нар. словатв.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Rótkäppchen

n -s Чырво́ная Ша́пачка, Чырво́ны Каптуро́к (у казцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

czepek

czep|ek

м. чапец; каптур; чэпчык; каптурчык; каптурок;

~ek kąpielowy — купальная шапачка;

urodzić się w ~ku — нарадзіцца ў кашулі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bonnet

[ˈbɑ:nɪt]

1.

n.

1) капту́р -а́ m., каптуро́к -ка́ m. (дзіця́чы або́ жано́чы)

2) мужчы́нская шко́цкая ша́пачка

3) індыя́нскі галаўны́ ўбо́р зь пёраў

4) esp. Brit. капо́т -а m. (машы́ны)

2.

v.t.

надзява́ць ша́пку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)