каню - Пошук

«У каню» (спосаб рубкі вуглоў у хаце) 11/36, 37 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

засядла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго.

Прымацаваць сядло на спіну каню.

З. стаенніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́ня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

до́раны, -ая, -ае.

Атрыманы ў якасці падарунка; падораны.

Доранаму каню ў зубы не глядзяць (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стая́цца, стаі́цца; безас.; незак., каму (пераважна з адмоўем).

Пра нежаданне або немагчымасць стаяць на месцы.

Запрэжанаму каню не стаіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хамуці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Мяккі лямцавы валік, які прымацоўваецца пад клешчы хамута, каб не націралі шыю каню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кілза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго (што).

Класці цуглі ў рот каню.

К. стаенніка.

|| зак. закілза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацугля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што).

Укласці ў рот каню цуглі, закілзаць.

З. каня.

|| незак. зацу́гліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канюхо́ўскі

‘ад каню´х’

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	канюхо́ўскі	канюхо́ўская	канюхо́ўскае	канюхо́ўскія
Р.	канюхо́ўскага	канюхо́ўскай канюхо́ўскае	канюхо́ўскага	канюхо́ўскіх
Д.	канюхо́ўскаму	канюхо́ўскай	канюхо́ўскаму	канюхо́ўскім
В.	канюхо́ўскі (неадуш.) канюхо́ўскага (адуш.)	канюхо́ўскую	канюхо́ўскае	канюхо́ўскія (неадуш.) канюхо́ўскіх (адуш.)
Т.	канюхо́ўскім	канюхо́ўскай канюхо́ўскаю	канюхо́ўскім	канюхо́ўскімі
М.	канюхо́ўскім	канюхо́ўскай	канюхо́ўскім	канюхо́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Verbum