1. З вялікімі вострымі зубамі.
2. 
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
1. З вялікімі вострымі зубамі.
2. 
|| 
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыметнік, якасны
| зуба́стая | зуба́стае | зуба́стыя | ||
| зуба́стага | зуба́стай зуба́стае | зуба́стага | зуба́стых | |
| зуба́стаму | зуба́стай | зуба́стаму | зуба́стым | |
| зуба́стага ( | зуба́стую | зуба́стае | зуба́стыя ( зуба́стых ( | |
| зуба́стым | зуба́стай зуба́стаю | зуба́стым | зуба́стымі | |
| зуба́стым | зуба́стай | зуба́стым | зуба́стых | |
Крыніцы:
	
		
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. З вялікімі, вострымі зубамі; з вялікай колькасцю зубоў. 
2. 
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. mit lángen [schárfen, spítzen] Zähnen; bíssig (пра сабаку);
2. (дзёрзкі) bíssig, mit éiner schárfen Zúnge;
◊ быць зуба́стым Háare auf den Zähnen háben
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зуба́ты, -ая, -ае.
1. Тое, што і 
2. Які мае зубы (
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
zębaty
1. 
2. 
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
záhnig
1) зубча́ты; з зуба́мі
2) 
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
toothed
1) з зуба́мі, які́ ма́е зу́бы, 
2) зубча́ты, зубча́сты, з зуб’ём (пра ко́ла)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)