згрызо́та, -ы, ДМ -зо́це, ж. (разм.).

1. Спрэчкі, звадкі, грызня.

2. Душэўныя мукі, перажыванні, смутак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згрызо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. згрызо́та згрызо́ты
Р. згрызо́ты згрызо́т
Д. згрызо́це згрызо́там
В. згрызо́ту згрызо́ты
Т. згрызо́тай
згрызо́таю		 згрызо́тамі
М. згрызо́це згрызо́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згрызо́та ж., разг.

1. ссо́ра, грызня́;

2. перен. душе́вные му́ки; тоска́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згрызо́та, ‑ы, ДМ ‑зоце, ж.

Разм.

1. Душэўныя мукі, перажыванні. Ніколі панна Анэля .. не мела такой згрызоты, як у гэты вечар: «жартачкі», Ядвіська замуж выходзіць, а яна, Анэля, у старых дзеўках астанецца. Бядуля.

2. Спрэчкі, звадкі. Уласніцкія імкненні Міхала стварылі ў яго сям’і атмасферу варожасці, згрызот, калатні і фактычна прывялі яе да распаду. Луфераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згрызо́та ж. разм.

1. (перажыванні) Gewíssensbisse pl Qual f -, -en, Pein f - (высок.);

2. (спрэчкі) Streiteréi f -, -en, Zänkeréi f -, -en; Intrígen pl;

◊

згрызо́ты сумле́ння Gewíssensbisse pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Зґрызо́та ’перажыванне’ (Сл. паўн.-зах.). З польск. zgryzota ’тс’ на што указвае выбухное ґ. Параўн. згрыжа, але суфікс тут ‑ot‑a.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zgryzota

ж. засмучэнне; клопат, згрызота

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

heartbreak

[ˈhɑ:rtbreɪk]

n.

вялі́кі боль, згрызо́та f., душэ́ўныя паку́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Гры́жа 1 ’грыжа’ (БРС). Рус. гры́жа, укр. гри́жа ’тс’ (агляд матэрыялу гл. у Трубачова, Эт. сл., 7, 161–162). Да *gryz‑ti ’грызці’: *gryz‑ja. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 466.

Грыжа 2 ’сварка, лаянка і да т. п.’ (Нас.) ’згрызота’ (Шат., Сцяц.), ’грызня’ (Жд. 1). Належыць да слав. (прасл.) *gryža ’хваляванне, клопаты, гора, хвароба, рана, згрызота і г. д.’ (агляд у Трубачова, Эт. сл., 7, 161–162), якое паходзіць з *gryz‑ja (да *gryzti ’грызці’).

Гры́жа 3, грыжан, грыжына ’бручка’ (у паўночнай Беларусу гл. Смулкова, Лекс. балтызмы, 40). Запазычанне з літ. мовы (параўн. літ. gríežtas; Смулкова, там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

twinge [twɪndʒ] n.

1. пры́ступ рэ́зкага бо́лю

2. паку́ты, згрызо́та (дакору, сумлення і да т.п.);

a twinge of guilt паку́тлівае ўсведамле́нне сваёй віны́;

twinges of consience му́кі сумле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)