twinge [twɪndʒ] n.

1. пры́ступ рэ́зкага бо́лю

2. паку́ты, згрызо́та (дакору, сумлення і да т.п.);

a twinge of guilt паку́тлівае ўсведамле́нне сваёй віны́;

twinges of consience му́кі сумле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)